Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de coronasteunpakketten. Nu de, vaak toch al ontoereikende, steun wegvalt, dreigen veel ondernemers alsnog kopje onder te gaan. Bovendien zijn ook de plannen voor steun bij eventuele toekomstige crises bij lange na niet toereikend.
Potje paniekvoetbal
Na twee jaar keiharde onderdrukking door de Staat kunnen ondernemers eindelijk weer ondernemen. Dat is een opluchting, maar het neemt niet weg dat ons MKB gewond uit de strijd is gekomen. Wat er gebeurd is, is nog lang niet vergeven en vergeten. Bovendien lijkt het erop dat het kabinet weinig werk maakt van het voorkomen van een herhaling van zetten. Nog steeds is en wordt de IC-capaciteit niet uitgebreid en vandaag kwam naar buiten dat het ministerie van VWS opschaling van de zorgcapaciteit bewust heeft geblokkeerd. Des te absurder is het dat er alweer geluiden gaan dat de minister van VWS ‘niet uit kan sluiten’ dat er komende herfst en winter toch weer maatregelen getroffen moeten worden, als het ‘met het coronavirus weer uit de hand loopt’. Sterker nog, de coronamaatregelen worden nu juridisch verankerd in de Wet publieke gezondheid (Wpg), waardoor voor altijd en eeuwig snel en hard ingegrepen kan worden in de maatschappij, als het kabinet weer een potje paniekvoetbal wil spelen. Maar dan geldt het coronavirus als ‘ondernemersrisico’. Kortom: beste ondernemer, jammer dat uw zaak weer dicht moet, maar de gevolgen zijn voor u. Een kwestie van ‘pandemische paraatheid’.
De Staat heeft een hoop goed te maken
Als de overheid mensen schade berokkent, moet diezelfde overheid die schade ook vergoeden. Althans, dat zou de fatsoenlijke gang van zaken zijn. BVNL is van mening dat de Staat nog een hoop heeft goed te maken en ondernemers ruimhartig moet compenseren voor al het leed dat hen is aangedaan. De enorme belastingschulden binnen vijf jaar terugbetalen, terwijl je geen nagel meer hebt om aan je kont te krabben, is een volstrekt onrealistische eis. Daarnaast zijn er een heleboel ondernemers die bij de steunpakketten (onterecht) buiten de boot zijn gevallen en/of die volgens het kabinet überhaupt niet gecompenseerd hoeven te worden, omdat dat ‘ongewenste effecten’ zou hebben. Maar we hebben het hier over het wel of niet overleven van het bedrijf van een ondernemer, dus het enige ‘ongewenste effect’, is wat BVNL dat de rigide houding van het kabinet deze mensen de kop kost.
Stuitend en meedogenloos
Ondernemers hebben hun bedrijven failliet zien gaan, of staan nu aan de rand van de afgrond. Allemaal omdat we zogenaamd de druk op de zorg moesten verlichten. Nu blijkt dat dat allemaal niet nodig was geweest, als het ministerie van VWS de uitbreiding van de IC’s niet bewust had tegengewerkt. Het kabinet heeft dus eigenhandig en bewust het MKB de nek omgedraaid. En nu moeten de ondernemers die bij Gods gratie wel nog overeind staan het ook maar zelf uitzoeken, terwijl het voortbestaan van hun bedrijf voor velen aan een zijden draadje hangt. Het gebrek aan zelfreflectie en verantwoordelijkheid bij het kabinet is stuitend. Ondernemers worden meedogenloos een kopje kleiner gemaakt en onze economie om zeep geholpen.
Omgekeerde wereld
BVNL pleit ervoor om in de wet te verankeren dat ondernemers in crisissituaties worden gesteund. Daarbij kan het dus niet zo zijn dat beleid dat door het kabinet wordt uitgevoerd, waardoor ondernemers benadeeld worden, wordt aangemerkt als ‘ondernemersrisico’. Dat is de omgekeerde wereld. Ondernemers moeten ervan verzekerd kunnen zijn dat zij steun ontvangen en dat deze snel kan worden ingezet. Vooropgesteld moet natuurlijk worden dat het kabinet nooit meer zo makkelijk tot dusdanig buitenproportionele maatregelen moet overgaan dat ondernemers überhaupt steun nodig hebben. Wat er de afgelopen twee jaar is gebeurd, was helemaal niet nodig. Dat er een wettelijke grondslag wordt gemaakt voor ondernemerssteun is goed, maar dit mag nooit een vrijbrief zijn voor het kabinet voor het uitroepen van weer een catastrofale nepcrisis. Tenslotte: geef dit kabinet een vinger en het neemt je hele hand.
Als het aan het kabinet ligt, kunnen ondernemers bij toekomstige crises alleen rekenen op steun als de maatschappij langdurig en volledig op slot gaat. Dit zal de genadeklap zijn voor deze hardwerkende mensen, als er opnieuw maatregelen worden afgekondigd voor het MKB. Het vet op hun botten is verdwenen, dus zij hebben niets meer om op te teren. Het is van het grootste belang dat we de ondernemers in ons land nu niet in de steek laten. Zij zijn lang genoeg aan hun lot overgelaten.
