IGJ een wassen neus – artsen en patiënten vogelvrij
De Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) faalt in het toezicht op de veiligheid van de gezondheidszorg in Nederland en de steun aan artsen om die te waarborgen. Dat concluderen BVNL en Stichting Coronaschade na Woo-onderzoek nav ervaringen van arts-epidemioloog Willem Lijfering tijdens de eerste coronagolf.
Open brief aan de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd: arts-epidemioloog zwijgt niet langer
Tijdens de coronacrisis nam voormalig arts-epidemioloog Willem Lijfering contact op met BVNL, om zijn ervaringen te delen met de Covid-zorg in het LUMC. Hij maakte melding van misstanden bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en nam ontslag, maar werd niet gehoord. Het naar buiten brengen van zijn verhaal leverde hem onlangs een zwijgclausule op bij zijn huidige werkgever. Maar Lijfering wil niet langer zwijgen. Daarom stuurde hij opnieuw een brief naar de IGJ en gaf BVNL toestemming om deze integraal te publiceren.
Essay van een arts-epidemioloog: “Wat ik heb meegemaakt tijdens de eerste coronagolf was traumatisch.”
Dat er tijdens de coronacrisis veel mis is gegaan wordt steeds duidelijker. Het coronabeleid en de door de overheid gecreëerde angst en paniek zijn een aanslag geweest op de publieke gezondheid. Bijvoorbeeld door uitgestelde en veranderde zorg in ziekenhuizen. Voormalig arts-epidemioloog Willem Lijfering werkte tijdens de eerste coronagolf in een groot academisch centrum waar hij de corona-gevallen moest tellen en duiden en zag het voor zijn ogen gebeuren. Hij trok aan de bel, bij het ziekenhuis, bij de IGJ, maar werd niet gehoord. Daarom maakte hij een manuscript van zijn verhaal. “Ik wil niet medeplichtig zijn aan deze misdaad. Als de IGJ niet wil luisteren, dan vertel ik het wel op een andere manier.”
