Onlangs stuurde minister Hugo de Jonge zijn nieuwste rampenplan naar de Tweede Kamer: de Wet betaalbare huur (Wbh). In tegenstelling tot wat De Jonge beweert, zal deze wet niet leiden tot meer betaalbare huurwoningen, maar juist tot minder en duurdere woningen. En dat is niet in het Belang van Nederland.
De geschiedenis leert: hoe meer de overheid ingrijpt in het leven van mensen en in de markt, hoe slechter het gaat. De economie stagneert, de leefomgeving verloedert en het volk verarmt. De regulering van de middenhuur is een schoolvoorbeeld van hoe iets op papier mooi klinkt, maar in de praktijk ontzettend lelijk uitpakt. Door ondernemers en beleggers te dwingen hun vastgoed te verhuren voor prijzen waarmee zij onmogelijk hun panden kunnen onderhouden – en dus goed verhuurderschap kunnen bedrijven – en rendement kunnen maken, onttrekt de overheid onvermijdelijk kapitaal en woningen aan de markt en aan de samenleving. De huizen worden verkocht en het zijn niet de starters, gezinnen en huishoudens met een kleinere beurs die ze zullen kopen. Daarnaast gaan de pensioenen van de mensen die zelf voor hun oude dag moeten zorgen en daarvoor geïnvesteerd hebben in stenen in rook op. Het eigendomsrecht en de vrijheid en verantwoordelijkheid van mensen om zelf zorg te kunnen dragen voor hun eigen leven worden met voeten getreden. De gevolgen voor de woningmarkt en onze economie zullen groot en schadelijk zijn. Maar we weten inmiddels dat we voor de lange termijnvisie op het gebied van nevenschade van beleid niet bij de overheid en al helemaal niet bij Hugo de Jonge moeten zijn.
Op donderdag 29 februari levert de Tweede Kamer schriftelijke input op het wetsvoorstel Wet betaalbare huur. BVNL hoopt dat er partijen zijn die wel verder vooruit kijken dan minister De Jonge en inzien dat dit wetsvoorstel de implosie van de woningmarkt zal verergeren. Wybren van Haga: “Het is echt nodig dat mensen zich gaan realiseren dat de particuliere verhuurder niet de grote boze boeman op de woningmarkt is, maar de Staat die de prijzen en de schaarste opdrijft door de markt aan banden te leggen. Ondernemers vertrekken en nemen hun waarde met zich mee. Vraag en aanbod verhouden zich niet meer tot elkaar het resultaat daarvan is nooit meer, beter en goedkoper, maar altijd minder, slechter en duurder. Ieder dossier dat de overheid aanraakt is inmiddels een crisis. Waarom? Omdát de overheid zich ermee bemoeit. BVNL draagt al heel lang allerlei realistische en concrete oplossingen aan voor het beteugelen van de woningcrisis. “Marxistische wetten horen daar niet bij”, aldus van Haga. “Het is een illusie om te denken dat alles kapot reguleren leidt tot meer gelijkheid en welvaart voor iedereen. Hugo de Jonge is straks minister-af en kijkt niet meer om naar de puinhopen van zijn afbraakbeleid. Maar onze kinderen moeten tot hun 45ste bij ons op zolder in de kost. Want dat is de enige huur die zij dan nog kunnen betalen.”
