Hulpverleners krijgen steeds vaker te maken met agressie en geweld. Bijna 60 procent van hen zelfs iedere maand, iedere week of zelfs dagelijks. Dit zorgt voor trauma, uitval en een steeds onveiliger samenleving. BVNL wil begeleiding en hulp voor de mensen die voor ons zorgen regelen in de wet.
Getraumatiseerd voor het leven
Het is schering en inslag: hulpverleners die worden uitgescholden, bedreigd, geslagen, geschopt, gebeten. De samenleving verhardt en de mensen die proberen ons te helpen, te beschermen, te redden en te verzorgen vangen daarvan – letterlijk – de klappen op. Ondanks de aandacht die er de laatste jaren is voor deze kwestie, blijft het aantal incidenten toenemen. Inmiddels voelen hulpverleners zich soms in hun eigen huis niet eens meer veilig. “Dat is volstrekt onacceptabel”, vindt Wybren van Haga. Tijdens het debat over de toenemende agressie en geweld tegen ziekenhuispersoneel wijst BVNL erop dat het niet alleen mensen in de zorg zijn die voor ons zorgen. “Ook politieagenten, brandweerlieden, BOA’s, staan dag en nacht klaar om ons te helpen. Deze mensen doen stressvol, emotioneel, en niet zelden gevaarlijk werk. Er rust een grote verantwoordelijkheid op hun schouders. De impact van wat zij meemaken wordt enorm onderschat. Het kabinet schreeuwt om de zoveel tijd moord en brand over hoe erg het is dat onze hulpverleners slachtoffer zijn van agressie en geweld. Maar het is solidariteit voor de bühne. Ondertussen wordt er niks gedaan en zijn de hulpverleners getraumatiseerd voor het leven. Dat is niet alleen slecht voor hen, het is ook slecht voor ons. Want ze vallen uit en komen niet meer terug. En ondertussen lopen de personeelstekorten en de onveiligheid de spuigaten uit.”
Lik op stuk
BVNL wil dat minister Yeşilgöz van Justitie en Veiligheid eindelijk werk gaat maken van het strenger straffen van daders. Gemeenten moeten meer mogelijkheden krijgen om op te treden tegen mensen die buiten hun boekje gaan. Bijvoorbeeld door hen uit huis te zetten, of te korten op de bijstand. “Lik op stuk beleid is hier de enige remedie”, aldus Van Haga, “We hebben te lang aan pappen en nathouden gedaan, te lang gedrag door de vingers gezien dat gewoon niet door de beugel kan. Als wij niet voor onze hulpverleners gaan zorgen, zorgt er straks niemand meer voor ons.” BVNL wijst ook op het belang van psychologische- en traumabegeleiding voor mensen in risicoberoepen. “Werkgevers weten nu vaak niet goed wat ze aan moeten met personeel dat bijvoorbeeld PTSS oploopt door een gewelddadige situatie. Vervolgens verdwijnt zo iemand uit het werkveld en komt thuis te zitten, of belandt in een administratieve functie. Volstrekte kapitaalvernietiging. Wij hebben deze mensen nodig in het veld. Op straat, in de ambulance, achter de balie van de polikliniek. We doen hen en onszelf tekort door ze aan hun lot over te laten.” Daarom wil BVNL een speciaal Wmo-loket, waarin bijzondere zorg voor hoogrisicoberoepen wettelijk wordt geborgd. “Met erkenning en gerichte begeleiding zorgen we ervoor dat we ons arbeidspotentieel in deze sectoren niet verkwanselen. Onze hulpverleners zijn van essentieel belang voor het goed functioneren van de samenleving. Wij zijn niet veilig, als zij niet beschermd worden.”
