Er is te weinig plaats in opvanglocaties voor slachtoffers van huiselijk geweld. Een gevolg van de grote woningnood, waardoor mensen in de noodopvang niet kunnen doorstromen naar een eigen woning. En ook de coronacrisis heeft niet geholpen. BVNL wil meer aandacht voor dit schrijnende probleem.
Rijen aan de voordeur
“Huiselijk geweld is een gezwel in onze samenleving en dat is het al lange tijd”, aldus Wybren van Haga, die wijst op een onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut, van twee jaar geleden. Daaruit blijkt dat er al jaren te weinig gedaan wordt om plegers van huiselijk geweld te straffen. Maar liefst 200.000 mensen worden jaarlijks slachtoffer van huiselijk geweld. Dat is veel en veel te veel. Dat aantal zal alleen maar stijgen, als we een ander groot probleem in Nederland niet voortvarend aanpakken: de woningnood. De bevolking blijft maar groeien, maar er wordt nauwelijks meer gebouwd. Hierdoor komt de crisisopvang vol te zitten en blijven mensen daar vastzitten, omdat ze nergens anders heen kunnen. Vervolgens worden de rijen aan de voordeur van de opvang alsmaar langer. Mensen kunnen – letterlijk – niet ontsnappen hun onveilige leefomgeving. Met alle dramatische gevolgen van dien.
Levensgroot probleem
En daar komt de lakse aanpak van de daders nog eens bij. Van Haga: “Per jaar komen er 30 mensen om het leven door huiselijk geweld. Het is bizar dat er niet keihard en onverbiddelijk wordt opgetreden door burgemeesters.” Slechts bij drie tot vijf procent van de bij de politie gemelde incidenten wordt een huisverbod opgelegd aan de geweldpleger. BVNL pleit voor veel meer huis- en straatverboden. Dat is lastig te bewerkstelligen, door de capaciteitsproblemen bij de politie en de hulpverlening, maar een tekort aan mensen mag wat BVNL betreft nooit een reden zijn om slachtoffers van huiselijk geweld aan hun lot over te laten. “Als dit het resultaat is van de verschraling van belangrijke sectoren in onze samenleving, dan hebben we een levensgroot probleem.”
Kinderen in gevaar
Voor dit soort misdrijven is in Nederland geen plaats. Een zero tolerance aanpak is dan ook de enige juiste. BVNL wil van de minister van VWS weten of hij zich ervan bewust is dat dit een aanzienlijk probleem is in Nederland en of hij van mening is dat de opvangmogelijkheden voor slachtoffers en de aanpak van de daders wel toereikend is. Ook vragen wij om zijn visie mbt de gevolgen van het coronabeleid in deze kwestie. Het lijkt waarschijnlijk dat de lockdowns hebben bijgedragen aan de toename van huiselijk geweld, met name ook bij kinderen. BVNL wil hierover opheldering en reflectie, want dat er kinderen in gevaar zijn gebracht door alle zinloze maatregelen is onverteerbaar en onacceptabel.
