Nu de vluchtelingenstroom uit Oekraïne op gang komt, is de vraag wat Nederland gaat doen met alle mensen die opvang zoeken in ons land. BVNL wil barmhartig zijn voor hen die vluchten voor deze vreselijke oorlog. Maar daar moet het wel bij blijven. En die opvang moet altijd tijdelijk zijn.
Land van melk en honing
De oorlog in Oekraïne is vreselijk. BVNL heeft diep medelijden met alle Oekraïense mensen die slachtoffer worden van het geweld. Wij vinden dan ook zeker dat Nederland zich barmhartig op moet stellen, zacht moet zijn naar echte oorlogsvluchtelingen uit Europa, zoals bijvoorbeeld Oekraïense moeders en kinderen, en hen onderdak moet bieden. BVNL wil inzetten op veiligheid en daadkrachtige terugkeer naar het eigen land zodra dat weer veilig kan. Tenslotte schuilt in het openstellen van de grenzen ook een groot gevaar: inmiddels is al duidelijk dat er ook andere mensen meekomen, die helemaal niets te maken hebben met deze oorlog en die niet uit Oekraïne komen. Nederland lonkt, als het land van melk en honing. Maar onze eigen bevolking sterft, zowel letterlijk als figuurlijk, steeds vaker zelf bijna de hongerdood.
Nederlandse privileges
Onze asielopvang zit al lange tijd propvol. Nu moeten er nog eens 50.000 opvangplekken voor vluchtelingen uit Oekraïne bijkomen. Dat is een gigantische logistieke operatie en bovendien heel erg duur. Het kabinet gaat deze kosten volledig vergoeden. BVNL steunt het initiatief om oorlogsvluchtelingen op te vangen, maar pleit ook voor humanitaire hulp zoveel mogelijk in de regio. Natuurlijk kunnen wij de mensen die tegen wil en dank worden onderworpen aan deze volstrekt misplaatste en onzinnige oorlog niet – letterlijk – in de kou laten staan. Echter, waar hulp wordt geboden, wordt daar al heel snel ook misbruik van gemaakt. Voor gelukszoekers en uitgeprocedeerde asielzoekers is in ons land geen plaats. BVNL pleit voor strengere bewaking van de Europese buitengrenzen en uitbreiding van die bewaking. Illegaal verblijf moet strafbaar gesteld worden en er moeten geen beroepsmogelijkheden zijn bij afwijzing van asiel. Dus geen bed, bad en brood. Oekraïense kinderen van vluchtelingen gaan niet naar Nederlandse scholen. Ons sociale stelsel piept en kraakt onder de druk van de vele mensen uit het buitenland, die gebruik willen maken van de privileges die Nederland hen biedt. En ondertussen worden die privileges voor de hardwerkende Nederlanders alsmaar duurder en schaarser.
Grens aan barmhartigheid
Mensen uit andere landen dan Oekraïne, die denken van deze vreselijke situatie wel gebruik te kunnen maken om ons land binnen te komen, moeten direct worden teruggestuurd. Het is daarom zaak dat iedereen die binnenkomt moet kunnen laten zien waar hij/zij vandaan komt. Bovendien kan Nederland maar een beperkt aantal vluchtelingen herbergen. En ook Oekraïense vluchtelingen kunnen hier niet onbeperkt blijven. Daarvoor is ons land simpelweg veel te klein en veel te vol. Onze asielopvang zit vol met veiligelanders. Dit kan zo niet langer. Noodopvang moet precies dat zijn: opvang in geval van nood. Is die nood niet langer hoog, dan vangt Nederland ook niet meer op. Wybren van Haga diende daarom een motie in om Polen en buurlanden te steunen bij het bieden van humanitaire noodhulp. Deze motie werd aangenomen. Het zijn desperate times en dus zijn desperate measures op zijn plaats. Maar BVNL waarschuwt: aan barmhartigheid zit ook een grens. En daar zijn de laatste jaren al veel te veel mensen overheen gekomen.
