Minister Kaag moet zwakke ECB op de vingers tikken

Kamerlid Olaf Ephraim: “ECB is opgericht om prijzen stabiel te houden en dat is alles wat ze niet doen.”

Olaf Ephraim wil dat minister Kaag, samen met haar collega-ministers van Financiën, president Christine Lagarde van de Europese Centrale Bank (ECB) terugfluit. Haar strijd tegen inflatie is dermate passief, dat het vertrouwen in haar als persoon en de ECB als instituut op het spel staan. Een desastreuze loon-prijsspiraal dreigt. “De ECB bemoeit zich met alles, behalve met datgene waar ze voor opgericht is: prijsstabiliteit.” 

De ECB verhoogde afgelopen maand de rente van -0,5% naar nul, de eerste rentestijging in elf jaar tijd. Bij de eerstvolgende vergadering in september, wordt gekeken naar een ’verdere normalisering’ van de rente. “Too little, too late”, stelt Ephraim, die de ECB ‘passiviteit’ en ‘naïviteit’’ verwijt. “Terecht wordt er om koopkrachtcompensatie gevraagd maar als je de kern van de enorme prijsstijgingen – inflatie – niet kordaat aanpakt, dan wordt compensatie onbetaalbaar en inflatie permanent”, zegt Ephraim die wil dat Lagarde door minister Kaag en haar Europese collega’s weer op het juiste spoor gezet wordt.

Passieve houding
“De ECB bemoeit zich tegenwoordig met van alles, van genderneutraliteit tot klimaatbeleid, maar is in 1998 met maar één doel opgericht: prijsstabiliteit. De wil om de inflatie aan te pakken en het alarmerende gegeven dat de economie bij hoge inflatie volledig vastloopt, mis ik volledig bij de ECB”, zegt Ephraim die zegt dat er een voorbeeld genomen moet worden aan de Amerikaanse centrale bank die de rente flink heeft laten oplopen. “Met nul procent gaat het inflatiespook niet verjaagd worden en met een aanhoudende passieve houding wordt hij alleen maar groter en duurt zijn aanwezigheid langer”, zegt Ephraim die waarschuwt voor de gevolgen. “Als de ECB geen urgentie uitstraalt en het vertrouwen van de mensen verliest, dan zullen ze (terecht) hogere lonen blijven eisen waarmee een desastreuze loon-prijsspiraal in gang gezet wordt die z’n weerga niet kent. We weten uit de jaren ‘70 en ‘80 wat hiervan de gevolgen kunnen zijn”, zegt Ephraim.

Politieke bemoeienis
Ephraim stelt dat de huidige situatie voldoende aanleiding biedt om het taboe op politieke bemoeienis met de ECB te doorbreken. “De ECB is zelf, willens en wetens, de grens overgegaan sinds Draghi zijn ‘whatever it takes’ rede uitsprak om met name zijn eigen land Italië, dat met enorme onhoudbare schulden kampt, te redden. Als de ECB zich met politiek bemoeit moet de politiek ingrijpen wanneer het monetaire beleid van de afgesproken doelstellingen afwijkt. Daarom moet minister Kaag met zo veel mogelijk van haar Europese ambtsgenoten duidelijk maken dat Lagarde echt uit een ander vaatje zal moeten tappen om de Europese economie voor een ramp te behoeden.”

Schriftelijke vragen van het lid Ephraim aan de minister van Financiën, over terugfluiten ECB president in aanpak inflatie:

1. Bent u bekend met het artikel ‘Kaag en co moeten de ECB nu terugfluiten’ van De Telegraaf van 13 augustus jl.?
2. De ECB is in 1999 met maar één doel opgericht: prijsstabiliteit. Bent u van mening dat de ECB zich voldoende van deze taak kwijt gegeven de enorme inflatie in de eurozone? Graag een uitgebreide toelichting op uw antwoord.
3. De ECB verhoogde afgelopen maand de rente van -0,5% naar nul, de eerste rentestijging in elf jaar tijd. Denkt u dat de inflatie hiermee beteugeld gaat worden? Graag een uitgebreide toelichting op uw antwoord.
4. Bent u het met ons eens dat de aanpak van de inflatie dermate passief is, dat het vertrouwen in de persoon van ECB president en de ECB als instituut op het spel staan? Zo nee, waarom niet?
5. Bent u het met ons eens dat als de kern van de enorme prijsstijgingen – inflatie – niet kordaat aangepakt wordt, de koopkrachtcompensatie op termijn onbetaalbaar wordt en de inflatie permanent? Zo nee, waarom niet?
6. Deelt u onze zorg dat we met aanhoudende inflatie in een loon-prijsspiraal terechtkomen? Zo nee, waarom niet?
7. Bent u het met ons eens dat de huidige situatie voldoende aanleiding biedt om het taboe op politieke bemoeienis met de ECB te doorbreken? Zo nee, waarom niet?
8. De ECB is immers zelf, willens en wetens, de grens overgegaan sinds Draghi zijn ‘whatever it takes’ rede uitsprak om met name zijn eigen land Italië, dat met enorme onhoudbare schulden kampt, te redden. Bent u dat met ons eens? Zo nee, waarom niet?
9. Bent u het met ons eens dat als de ECB zich met politiek bemoeit, de politiek moet ingrijpen wanneer het monetaire beleid van de afgesproken doelstellingen afwijkt? Zo nee, waarom niet?
10. Bent u bereid om met zo veel mogelijk van uw Europese ambtsgenoten aan de ECB president duidelijk te maken dat de strijd tegen de inflatie fors opgevoerd moet worden? Zo nee, waarom niet?