Wybren van Haga: “Met ‘hoop, lef en trots’ heeft dit kabinet weinig te maken.”
Vandaag is het Prinsjesdag. Aan de vooravond van deze derde dinsdag in september baarde het moeizaam verwekte kabinet Schoof-I eindelijk een regeerakkoord. Maar van alle beloofde bestuurlijke vernieuwing komt daarin – wederom – weinig terecht. Nietszeggendheid is troef. En opnieuw koopt de middenklasse niets voor haar duurbetaalde belastinggeld.
‘Bevlogen pragmatisme, werklust en doelgerichtheid’ belooft het regeerakkoord. Wat dat betekent? Joost mag het weten. Wat wel duidelijk is, is dat de gekozen volksvertegenwoordigers van dit nieuwe kabinet na een jaar lang formeren en bakkeleien op vele fronten het tegenovergestelde gaat doen van wat zij de kiezer heeft beloofd. BVNL maakt zich zorgen over de holle platitudes in het akkoord en vraagt zich af hoe de noodlijdende middenklasse in Nederland, die steeds verder wordt uitgekleed, hier wat aan heeft.
Wybren van Haga: “Het ontbreekt in dit akkoord volledig aan financieel inzicht. Het enige dat minister Heijnen, terecht, aangeeft is dat er geen geld (meer) is. De verschillende ministeries moeten zelf op zoek naar geld om de gaten in hun eigen begrotingen te dichten, maar sprake van een financiële visie is er niet. Dat is zorgelijk, aangezien steeds meer huishoudens moeite hebben om de eindjes nog aan elkaar te knopen. Gezinnen met twee werkende ouders bolwerken het iedere dag moeilijker en steeds meer mensen draaien op voor de rekening van het onverantwoorde financiële beleid van de afgelopen jaren. Schoof-I lijkt die rekening gewoon weer verder voor zich uit te schuiven.”
Voor ondernemers en ZZP’ers wordt het er de komende jaren ook niet beter op. Het vestigingsklimaat in Nederland holt achteruit en er is te weinig vrijheid voor mensen om zelf te kiezen hoe zij willen werken, wat zorgt voor een vlucht van kennis en kapitaal uit ons land. Dat is schadelijk voor de economie en daarmee voor de toekomst van Nederland.
En dan is er nog het asieldossier, waarop minister Faber, ondanks de belofte van het ‘strengste asielbeleid ooit’ niet inzet op de meest voor de hand liggende maatregelen, zoals het verlagen van het absurd hoge inwilligingspercentage, het in ere herstellen van de Dublin-akkoorden, het terugsturen van uitgeprocedeerde illegalen en het terugdringen van het aantal buitenlandse studenten. In plaats van structureel beleid wendt ook dit kabinet zich tot crisiswetgeving: een doekje voor het bloeden. Van Haga: “Dat is geen ‘hoop, lef en trots’, maar gewoon weer dweilen met de kraan open.”
BVNL zal de Troonrede morgen met belangstelling volgen en komt aansluitend met een reactie.
