Vandaag praat de Tweede Kamer over de ‘pandemische paraatheid in internationaal perspectief’. De coronacrisis lijkt de opmaat te zijn geweest naar wereldwijde gezondheidsrepressie. BVNL bevraagt de verschillende deskundigen, o.a. van het Erasmus Medisch Centrum en de WHO, over de internationale plannen.
Samenleving in een wurggreep
Terwijl de wijziging van de Wet publieke gezondheid (Wpg); de omstreden ‘pandemiewet’ van minister Kuipers, door de Eerste Kamer lijkt te worden aangenomen, wordt de Tweede Kamer vandaag bijgepraat over de internationale pandemiestrategie, waarvoor de coronacrisis de aftrap lijkt te zijn geweest. Tijdens het gesprek met verschillende epidemiologische experts zal Wybren van Haga hen aan de tand voelen over de gevolgen van dit gezondheidsbeleid, dat de potentie heeft om de samenleving te pas en te onpas in een wurggreep van repressieve maatregelen te nemen.
Dr. Anja Schreijer, medisch directeur van het Pandemic and Disaster Preparedness Center, dat onderdeel is van het Erasmus MC, zegt bijvoorbeeld dat er ‘een integrale aanpak bij beleidsontwikkeling’ nodig is. Verplichte vaccinaties, lockdowns en verdergaande maatregelen door internationale gezondheidsorganisaties aan Nederland worden opgelegd, terwijl zij niet door het Nederlandse volk zijn verkozen en, belangrijker nog, niet door het Nederlandse volk verantwoordelijk gehouden kunnen worden.
BVNL stemde in de Tweede Kamer eerder al tegen de pandemiewet. De Eerste Kamer debatteerde deze week over het wetsvoorstel en stemt daar naar alle waarschijnlijkheid deze maand nog mee in. BVNL maakt zich grote zorgen over de verregaande aard van de zogenaamde ‘pandemische paraatheid’. “Uit naam van de volksgezondheid is de samenleving de afgelopen drie jaar grondig verziekt”, aldus Van Haga. “De coronapandemie lijkt nu ingezet te worden als fundament voor een wereldwijde gezondheidsdictatuur, met enorme macht voor de minister van VWS op nationaal niveau en ondemocratisch gekozen organen op internationaal niveau. Natuurlijk wil ook BVNL dat we in de toekomst beter zijn voorbereid op gezondheidscrises en dat er een gedegen juridisch kader is voor overheden om binnen te kunnen handelen. Maar wij moeten ons echt afvragen wiens belang deze pandemiestrategie nou eigenlijk dient.”
Discutabele maatregelen
BVNL wijst erop dat de coronamaatregelen nog helemaal niet geëvalueerd zijn en dat het effect ervan op zijn minst discutabel was. Ondertussen wordt er op internationaal wel gesproken over het nog meer en nog sneller vaccineren van de hele bevolking tegen allerhande virussen en wordt er gestreefd naar ‘health in all policies’. Van Haga: “Wat betekent dit nu eigenlijk? Dat mogelijke gezondheidsbedreigingen direct gevolgen hebben voor overheidsbeleid op allerlei fronten? Kan de ‘pandemische paraatheid’ straks aangewend worden om nog meer klimaatmaatregelen te nemen? Tenslotte zou deze integrale aanpak ook toegepast moeten worden op zaken die ‘niet direct geassocieerd worden met zorg of leefstijl’, volgens Dr Schreijer. De internationale organisaties zouden dan ook kunnen bepalen over zaken die indirect met gezondheid te maken hebben, zoals boeren, industrie en verkeer. Als bijvoorbeeld de CO2- uitstoot in Nederland gezien wordt als een bedreiging voor de volksgezondheid, kan een internationale organisatie zoals het WHO zeggen dat de veestapel gehalveerd moet worden. Is het onrealistisch om te denken dat er een raamwerk wordt opgetuigd waarbinnen gezondheid straks gebruikt kan worden voor het steeds verder beknotten van de rechten en vrijheden van mensen, uit naam van het algemeen belang? En wie zijn er allemaal betrokken bij het vormgeven van deze pandemie-strategie? Welke belangen hebben zij en wat hun rol tijdens de coronacrisis?”
BVNL zet grote vraagtekens bij het ‘one health’ principe van de WHO. Van Haga: “Deze organisatie, ooit in het leven geroepen met de beste intenties en juist om ervoor te zorgen dat macht beter gereguleerd werd, heeft zichzelf nu omgevormd tot een veelkoppig monster dat zijn tentakels op steeds meer plekken uitstrekt. De wijziging van de International Health Regulations neemt steeds meer soevereiniteit bij de lidstaten weg en daarmee komt dus ook de vrijheid van burgers in het geding. Wij willen daarom veel meer duidelijkheid over waar al deze plannen op gebaseerd zijn, hoe deze getoetst en geëvalueerd worden en hoe deze in verhouding staan tot de grondrechten van mensen. Als de afgelopen drie jaar ons iets hebben laten zien, dan is het dat we die ons die niet zomaar meer moeten laten afpakken. Juist omdat dat desastreuze gevolgen heeft voor de volksgezondheid.”
