(Door: Wybren van Haga)
Luitenant-generaal Onno Eichelsheim is de nieuwe Diederik Gommers. Hij duikt overal op om angstaanjagende scenario’s te schetsen en verregaande maatregelen te promoten. We zijn opnieuw in oorlog. Niet met een virus, maar met Rusland. Althans, dat is onvermijdelijk als onze roekeloze bestuurders hun ramkoers richting het Oosten voortzetten.
In het omstreden interview van de Amerikaanse journalist Tucker Carlson was de Russische president Poetin heel duidelijk: hij zal geen oorlog beginnen met de NAVO-landen. Die uitspraak zou zomaar paniek op de burelen van West-Europese leiders teweeg kunnen hebben gebracht, want Poetin die zich en plein public opstelt als vredesduif maakt het een stuk moeilijker om onze kinderen gelegitimeerd naar het Russische front te sturen. En dat is wel de bedoeling, als het aan Onno, Mark, Kajsa en hun strijdbare vrienden in Europa ligt.
Onze bestuurders zijn verblind door de schittering van de munitie en tanks waarin volgens onze demissionair defensieminister het zuurverdiende spaargeld van de burger geïnvesteerd moet worden. Onze pensioenpotten moeten soldaat worden gemaakt voor het financieren van een oorlogseconomie om een gevecht tussen twee grootmachten te kunnen leveren waar wij alleen zelf het slachtoffer van worden. West-Europa laat zich gebruiken als kanonnenvoer. Met Nederland voorop, aangevoerd door Mark Rutte als grote NAVO-leider, die onze jongens en meisjes straks lachend de loopgraven induwt, zwaaiend met een Oekraïense vlag. SlavaUkraini! Eén voor allen, allen voor eén tenslotte. We doen het weer eens samen, voor een ander. Het is onze oorlog!
Maar de misplaatste grootheidswaanzin van het Westen kan ons de kop kosten. Jarenlang hebben we gedaan alsof Rusland een achterlijk land was met een achtergestelde economie. En nog steeds, na twee jaar oorlog en zinloze sancties waar Poetin hartelijk om lacht, spreken we over het ‘winnen’ van deze strijd. Volgens Commandant der Strijdkrachten Eichelsheimmoeten we van ‘wars of choice’ naar ‘wars of necessity’, maar deze oorlog is nooit onze keuze geweest. Het was, zoals door de jaren heen zo vaak het geval is geweest, de keuze van arrogante bestuurders die hun denkbeelden en cultuur moreel superieur achten aan die van anderen en zich daarom het recht toe-eigenden die aan anderen op te dringen. Die in plaats van ons eigen leger en de eigen nationale veiligheid te versterken, keuzes hebben gemaakt die ons hebben verzwakt. Onze militaire soevereiniteit en daarmee onze veiligheid is verkwanseld door bestuurders die perverse belangen dienen en meer geven om geopolitieke spelletjes en hippe internationale baantjes dan om het welzijn van het volk. En door jarenlang ‘wars of choice’ te voeren, komen we, als het gezond verstand niet snel gaat zegevieren, onder de Derde Wereld Oorlog straks niet meer uit.
Een oorlog kies je niet uit, zoals Eichelsheim onlangs in De Telegraaf bizar genoegzaamschetste. Een oorlog voer je alleen als het belang van jouw land, jouw burgers en hun veiligheid en vrijheid in het geding komt. Is dat niet het geval, dan is de enige manier waarop je je in andermans oorlogen mengt om toe te werken naar vrede. De Staat heeft als primaire taak om het welzijn, het geluk en de voorspoed van haar burgers te waarborgen. Het opzoeken en/of faciliteren van oorlog waar wij niets mee te maken hebben is daarmee keihard in strijd. Niet alleen moreel, maar ook grondwettelijk. Maar aangezien de Grondwet op het slagveld van de coronacrisis al gesneuveld is, hoeft de lieve vrede nu ook niet meer bewaard te worden. En natuurlijk ook economisch. Want ondanks het feit dat onze demissionaire docent maatschappijleer het heroïsch vindt dat wij ‘collectief verarmen’ om onze broeders in de Oekraïne te helpen, vraag ik mij af of het Nederlandse volk dat nog steeds met hem eens is. Oorlogshitserij terwijl het volk in de kou zit en een miljoen Nederlanders onder de armoedegrens leeft is geen mooie erfenis. En nogmaals wil ik hier artikel 100 van het Wetboek van Strafrecht in herinnering brengen. ‘Met gevangenisstraf van ten hoogste tien jaren of geldboete van de vijfde categorie wordt gestraft: hij die, in geval van een oorlog waarin Nederland niet betrokken is, opzettelijk enige handeling verricht waardoor het gevaar ontstaat dat de staat in een oorlog wordt betrokken’. Waarvan akte.
We zijn getuige van een angstaanjagend spelletje levend Stratego. De poppetjes worden vakkundig gepositioneerd en dan is het wachten tot Mark Rutte de spreekwoordelijke trekker overhaalt. En achteraf zullen we verbijsterd kijken naar de rokende resten van onze decadente samenleving en opnieuw zeggen: we hebben het niet geweten. Want hoe vaak de geschiedenis zich ook herhaalt, ervan leren doet de mens blijkbaar niet.
