(Door Hans van Tellingen)
Sinds 22 november 2023 is het manifester dan ooit. ‘Links’ heeft het zwaar. En ziet de eigen mantra’s over de inrichting van de ‘’volmaakte samenleving’ steeds meer doorgeprikt worden. In plaats van zelfreflectie is het effect vaak dat men de eigen opvattingen nóg scherper laat doorklinken. Het taalgebruik, inclusief beschimpen en soms zelfs bedreigen, wordt er vaak niet fraaier op. Toont ‘links’ zich een slechte verliezer, nu blijkt dat twee derde van de Nederlanders ‘niet links’ gestemd heeft? En zou het helpen als de eigen hypocrisie, die soms verstikkende vormen aanneemt, eens onder de loep wordt genomen? Hans van Tellingen tekende op OpinieZ veertien voorbeelden op.
1. Democratie omarmen, maar de verkiezingsuitslag niet willen accepteren en daarom boos de straat opgaan.
Na de verkiezingen is er veel gedemonstreerd tegen de uitslag. Nu is demonstreren een grondrecht. Maar is het dan niet beter om tegen ideeën die jou niet aanstaan te demonstreren? En niet tegen de uitslag op zichzelf? Want of je het nu ziet als een goede of een slechte uitslag: de resultaten zijn helder. En we leven gelukkig nog in een democratie waar het tellen van de stemmen eerlijk lijkt te zijn verlopen.
2. Mensen met een migratieachtergrond alleen omarmen als de slachtofferrol wordt gekozen.
Tijdens deze demonstraties werden sommige mensen van kleur bemoedigend toegeroepen. “Wij staan achter jullie en beschermen jullie tegen de mensen die jullie willen discrimineren”. Maar beseft men wel dat er enorm veel mensen ‘van kleur’ zijn die dat paternalisme helemaal zat zijn? Dat zij juist die steun, zolang zij maar als ‘zielig’ worden beschouwd, als een vorm van racisme beschouwen? En dat er inmiddels veel van hen ‘rechts’ stemmen? Ja, ook op de PVV? Dit omdat zij hun eigen boontjes willen doppen in een samenleving die misschien wel als de minst racistische samenleving van Europa wordt beschouwd. In een land als Nederland kan iedereen zijn kansen pakken. En gefingeerd medelijden maakt integratie alleen maar moeilijker.
3. Mensen niet willen uitsluiten, maar wél 2G willen invoeren en dwingen tot een prikje dat ze niet willen.
Nu waren de voorstanders van de coronamaatregelen niet allemaal links, maar links was wel duidelijk in de meerderheid als het gaat om de stringente naleving van het coronabeleid. Een club als het ‘RedTeam’ bepleitte zelfs nog veel strengere maatregelen, in de vorm van het onmogelijk haalbare ‘zero-covid’. Gevolg van dit alles was een beleid dat mensen uitsloot van de samenleving. Velen bepleitten zelfs een 2G-beleid. Dus alleen als iemand ‘geprikt’ was, had deze persoon nog toegang tot de samenleving. Nu ga ik de hele coronadiscussie niet nog een keer ophalen. Maar feit is dat de nadelen van het beleid veel groter waren dan de voordelen. En dat een 2G-beleid, aan de hand van een vaccin dat maar twijfelachtige voordelen bood en misschien nog wel veel meer zwaarwegende nadelen, leidt tot een samenleving die niet-inclusief is.
Lees hier het hele artikel op OpinieZ.
