Vele Nederlanders hebben jarenlang te veel belasting betaald over hun vermogen in Box 3. Dat moet het kabinet nu compenseren. Waar die miljarden vandaan moeten komen? Dat is wat het kabinet betreft simpel: waar het geld altijd vandaan komt: uit de eigen zakken van diezelfde Nederlanders.
Rechtvaardigheid is geen keuze
Belasting innen, daar is de Nederlandse Staat een meester in. De burger weet er alles van. Maar als er geld moet worden teruggegeven is dat gek genoeg altijd ‘lastig’. Ook nu is het volgens de staatssecretaris weer een ‘lastige keuze’ om te bepalen hoe de burgers die te veel betaald hebben over hun vermogen moeten worden gecompenseerd. BVNL begrijpt niet wat er nou precies zo moeilijk is. Tenslotte, geld dat niet van jou is, moet je teruggeven. Zo simpel is het. Dat is in dit geval weliswaar een dure grap, maar een andere optie is er gewoon niet. Dat heeft niets met keuzes te maken, maar alles met rechtvaardigheid. Want wat je vindt, dat mag je houden. Maar dit belastinggeld lag geenszins op straat. De Staat heeft het gewoon gestolen.
Geen geweldig track record
De Tweede Kamer bespreekt vandaag twee opties voor compensatie. Optie één: de spaarvariant, waarin mensen met vooral spaargeld geld terugkrijgen. Wie voornamelijk heeft belegd, heeft in deze variant het nakijken. Aan deze optie hangt een prijskaartje van 6,9 miljard euro, dat kan oplopen tot 12 miljard euro, ervan uitgaande dat mensen bezwaar zullen maken, omdat hun beleggingen minder hebben opgeleverd dan waarvoor zij zijn belast. Optie twee: de variant met meerdere vermogenscategorieën, waarbij zowel grote spaarders als grote beleggers geld terugkrijgen en de Belastingdienst van jaar tot jaar bekijkt of hun rendement lager was dan de belasting. Prijskaartje: 11,7 miljard euro. Zijn deze opties haalbaar en uitvoerbaar? Daarop is BVNL niet gerust. Tenslotte is het track record van de Belastingdienst, op z’n zachtst gezegd, niet geweldig, als het gaat om het uitvoeren van hersteloperaties. Want als er iets ‘lastig’ is gebleken, is het wel het verantwoordelijk houden van deze organisatie voor haar eigen fouten.
Goed voorbeeld doet goed volgen
BVNL vindt dat iedereen met vermogen in Box 3 gecompenseerd moeten worden. Dat is weliswaar de duurste optie, want dit kan oplopen tot 26 miljard, maar wie bestolen is, heeft recht om terug te krijgen wat van hem is. En dat betekent dus niet dat het geld daarvoor vervolgens bij diezelfde burger moet worden opgehaald. We weten dat dat de methode is die het kabinet graag hanteert om de eigen financiële fouten te herstellen, maar deze sigaar uit eigen doos is inmiddels wel opgebrand. De regering maant de Nederlanders in deze moeilijke tijden met steeds hoger wordende kosten de broekriem aan te trekken. We worden allemaal ‘een beetje armer’, aldus premier Rutte onlangs. Maar goed voorbeeld doet goed volgen. Het lijkt BVNL dus niet meer dan logisch dat het kabinet hierin het voortouw neemt. De tering naar de nering zet. Gaat snijden in het eigen vlees. Tenslotte zit er op de overheidsbotten nog voor miljarden aan spek, het is alleen niet zo goed verdeeld. Er kan hier en daar best wel wat af. Maar onze motie om de schade niet te verhalen op de burger werd helaas verworpen. Geld stinkt tenslotte in dit land, dus mensen mogen er vooral niet te veel van hebben. Al helemaal niet als de groene gekkies daardoor geen geld over de balk meer kunnen smijten op de klimaatmarkt.
Zou je überhaupt belasting moeten betalen over het rendement op je vermogen? Tenslotte heb je al grof gelapt toen je het geld verdiende wat je uiteindelijk dat vermogen heeft opgeleverd. Maar dat is weer een andere discussie. Echter, de optie die de Tweede Kamer nu kiest voor het terugbetalen van de te veel betaalde belasting, wordt de basis voor de tijdelijke wetgeving voor de vermogensaks, de komende jaren. In die zin heeft het kabinet gelijk: dit is een lastige keuze, want het gaat nogal ergens over. Eens een dief, altijd een dief? Wil de Staat een zakkenroller zijn? Of kan het kabinet eindelijk eens de rol van eerlijke vinder op zich nemen en netjes teruggeven, wat nooit van haar is geweest?
Lees hier de inbreng van Olaf Ephraim in het debat.
