Na een heel leven lang belasting betaald te hebben, zou de dood een mens van het juk der overheid moeten bevrijden. Over het beetje vermogen dat overblijft, is namelijk al vele malen belasting betaald. Maar het fiscale systeem in Nederland is omgekeerd Hotel California: you can leave any time you want, but you can never check out. De greep van de fiscus gaat voort na de dood.
Er zijn maar twee zekerheden in het leven: een mens sterft en hij zal belasting betalen. Een heel leven lang hoest de Nederlander belastingen op om te mogen genieten van de in ons land bepaald niet perfecte overheidsdiensten zoals onderwijs, gezondheidszorg, veiligheid en infrastructuur. Inkomstenbelasting, winstbelasting, accijnzen, toeristenbelasting, parkeerbelasting, leges, dividendbelasting, hondenbelasting, omzetbelasting, WOZ en ga zo maar door. Voorlopig gaat alleen de zon voor niets op, maar laat ik staatssecretaris Van Rij niet op ideeën brengen- Box 4, solar tax! Overigens, als de Belastingdienst zich met het opgaan van de zon zou bemoeien zou de zon vermoedelijk slechts twee keer per jaar te zien zijn. En dan weer niet in Groningen of in steden waar veel mensen met een toeslag wonen.
Vroeger deed men bij het overlijden van de partner aangifte bij de burgerlijke stand. Tegenwoordig bij de Belastingdienst.
Fiscale zeis
Uiteraard kan men de vruchten van een leven lang hard werken ook weggeven voordat de fiscale zeis van de staat genadeloos toeslaat. Helaas: het belastingsysteem is in Nederland niet voor één gat te vangen en kent dan ook schenkbelasting. En dan bedoelen we niet een heffing op de successen van de legendarische Ard Schenk of een speciale kasteleins tax.
Uw bezit, uw eigendom, mag u niet zomaar weggeven. De overheid deelt graag ongevraagd mee in uw gulheid. De staat is als die dronken oom die altijd onuitgenodigd op uw verjaardagsfeestje verschijnt en als eerste de hapjes ontdekt. Ouders mochten vroeger een ton aan hun kinderen schenken om hen te helpen op de lastige woningmarkt, maar dit mooie gebaar is door Rutte IV de nek omgedraaid. Zo komen de jongelui nooit aan de beurt. Misschien als alle statushouders naar tevredenheid gehuisvest zijn.
Erf- en schenkbelasting worden veelal als uiterst onrechtvaardig gezien. Gek genoeg pleitte de JOVD tot twee keer toe voor een enorme verhoging van deze heffingen. Immers, erven of iets krijgen is ‘niet eerlijk’. Waarom hullie wel en ikke niet?
Een vreemd standpunt van deze club van studenten in nette blazers en mantelpakjes. Enfin, verstand komt met de jaren en waarschijnlijk zijn zij zelf nog te jong om een erfenis in het vizier te krijgen – als papa’s tweede trophy wife tenminste niet alles opmaakt. En ze hebben natuurlijk ook nog niet genoeg vermogen vergaard om zelf iets te schenken of te vererven hebben.
Vermogensongelijkheid
Maar vermogensongelijkheid in Nederland is toch vreselijk groot, een schrijnend maatschappelijk probleem? Dat kan de staat toch prachtig oplossen met erf- en schenkbelasting? Ik heb het al heel vaak gezegd: het rapport ‘Licht uit-spot aan’ van de commissie Van der Geest over vermeende vermogensongelijkheid kan linea recta in de prullenbak.
Een commissie die honderden pagina’s produceert zonder de bedrijfspensioen die werknemers in de toekomst ontvangen mee te nemen, maar wel de pensioenen die zzp-ers en zelfstandig ondernemers in Box 2 en 3 laat meetellen, moet zijn huiswerk overdoen. Het is appels met wandelstokken vergelijken. Wellicht deelt de commissie mijn bange vermoeden dat na de invoering van de nieuwe pensioenwet, de WTP, elk werknemerspensioen een casinopensioen wordt. Tenzij de inflatie zo hoog blijft dankzij de ECB, die schulden van Zuid Europese landen blijft opkopen, dat we meer van een kamikazepensioen moeten spreken.
Opmerkelijk dat er wel direct als bijlage in het rapport honderden voorstellen en maatregelen stonden om de voor de samenleving bijna fatale vermogensongelijkheid in Nederland aan te pakken. Zou de hele exercitie slechts bedoeld zijn om de door Rutte IV vurig gewenste belastingverhogingen van een moreel tintje te voorzien?
Allemaal lastenverzwaringen. Bij afnemende en falende dienstverlening aan de burger. De staat dreigt een roofridder te worden en de burger een financieel horige. Dat moeten we niet laten gebeuren. Dat moet u, op 15 maart, niet willen.
